Vraag me niet waarom, ik had het zelf ook liever fatsoenlijk op 'papier' gehad. Maar omdat ik stiekem toch wel geïnteresseerd ben in het antwoord op de 'waarom'vraag, heb ik zelf een theorie samengesteld.
Terwijl je nadenkt hoef je nergens rekening mee te houden, dus ook niet als je een verhaal bedenkt. Er zijn geen grenzen, die er op papier wel zijn. Je gedachten vliegen van je blog naar iets totaal anders. Kijk maar eens hoe raar het kan lopen.
Blog, bezoekers, stats, heuvels, zwitserland, vakantie, Vlieland, boot, Londen, big ben, foto's, camera, fotoshoot, rood haar, zusje, tweeling, roodharigendag, breda, winkelen, not the same (merk), korting, webshop, zalando, all stars, handtekening, optreden, musical, Mary Poppins, yay, twitter, #, trendingtopic, pindakaasvloer.
Ik begon bij mijn blog en eindigde met een pindakaasvloer... Ik denk dat het daar iets mee te maken heeft, dat het gewoon te chaotisch is in die roze glibberige substantie hersenen genaamd. Denk maar aan een keuken, alle ingrediënten voor een bepaald gerecht staan ergens anders opgeborgen, en als je pech hebt is het ook nog eens een rommelige keuken. Zo zie ik het voor me. Ik heb heel veel ingrediënten nodig voor mijn vijfsterren gerecht (blogpost), maar omdat de keuken, mijn hersenen, zo rommelig zijn kan ik niet alle ingrediënten vinden. Vooral het belangrijke ingrediënt wat het gerecht écht afmaakt mist vaak, terwijl je die wel in je 'originele versie' gebruikt hebt, maar helaas kun je het niet terugvinden tussen alle potjes en pannetjes. Daardoor zijn de dingen op papier altijd net niet zo leuk als in je gedachten. Tadaaa. Het antwoord op de vraag.
Een korte en zéér wetenschappelijke verklaring van hoe je dingen vanuit je hoofd