Ode aan...

...mijn oma. (Ja oma, aan jou!)

"P.S. Ik vind het zo lief dat jouw oma reageert :)" Laura

"Ik vind het superleuk om te zien dat jouw oma altijd onder je blogs reageert, volgens mij heb jij een hele hippe oma!"  Lianne

"Haha, hij is erg leuk ja! En inderdaad erg leuk dat je oma ook je blog leest en reageert :)"  Evelien

Allemaal reacties die gaan over mijn oma. Zoals als Laura zegt is het inderdaad superlief dat mijn oma reageert. Maar daarnaast heeft ze ook nog allemaal andere geweldige kwaliteiten. Ze is heel hip, heeft een iPhone en snapt de computer soms nog beter dan ik. Ze kan geweldig spinazie-ei bakken, maakt heerlijke gehaktballen en eet haar chips alleen met mayonaise. Ze is net als ik gek op Dan Karaty, en smste me gisteren of ik wel naar de finale van SYTYCD (met Dan) zat te kijken.

Kortom mijn oma is de beste oma die je je kan wensen.

Deze blogpost is speciaal voor jou, oma!

Liefs Ariska

Schermen

Zoals jullie misschien hebben kunnen lezen in mijn boogschietpost, hebben wij in de zesde het vak 'Sport Oriëntatie Keuze' afgekort tot SOK. Na mijn verschrikkelijke gebrek aan talent voor boogschieten was ik erg gelukkig met het feit dat ik iets meer talent bleek te hebben voor schermen...

Ik koos schermen omdat het me verschrikkelijk cool leek, een beetje zwaaien met zo'n sabel net als in de boeken van 'hoe versier ik een prins'. Die boeken heb ik vroeger helemaal stukgelezen en het ging over een aantal kakmeiden op een Engelse kostschool, en Calypso de hoofdpersoon zat op schermen. Geweldig leek me dat, op dat zweterige pak na natuurlijk. Maar goed, het moest wel beter zijn dan boogschieten. Dat kon gewoon niet anders!

Dus ging ik vol verwachting naar de eerste les. Ik zal maar met het minpunt beginnen (ja, dat betekent dat er ook pluspunten zijn!) Het grote, grote minpunt zijn de pakken. De pakken die wij gebruiken zijn oud, en vies en er zitten gore vlekken op waarvan je niet wilt weten hoe ze erop zijn gekomen en wat het precies is. De pakken hebben model zwempak met lange mouwen en het ziet er belachelijk uit. 

Gelukkig waren er ook pluspunten, en de belangrijkste daarvan is natuurlijk dat ik er verschrikkelijk veel lol in had! Een beetje zwaaien met zo'n sabel, leuke 'kling kling' sound effects te horen. En ik ben niet eens de slechtste (en natuurlijk zou dat niet belangrijk moeten zijn, maar voor een sportkluns zoals ik is dat het wel!) Eerst vond ik het wat gemeen om andere mensen een tik te geven met een sabel, want echt een fijn om geraakt te worden is het niet, maar na een tijdje kon het me niets meer schelen en sloeg ik er fanatiek op los. En als ik eenmaal fanatiek ben word ik ook lichtelijk gewelddadig. Wij hebben SOK op vrijdag, dus dan kun je lekker even al je frustratie van de hele schoolweek kwijt.

Er zit natuurlijk ook een stukje theorie bij het schermen. Vragen als hoeveel meter zit er tussen de persoon en de middenlijn, dingen over scheidsrechteren, heb je een punt als ze ja, nee en onthouding zeggen enzovoorts. Ik wist op bijna geen enkele vraag antwoord tot er werd gevraagd of schermen een olympische sport was. Haha. Dat wist ik, dus ik riep 'JA'. Hoe ik dat wist? Het is een sport in het spel Mario and Sonic at the Olympic Games... Ja, mijn sportkennis gaat niet veel dieper dan dat. Haha.

Ik was trouwens wel erg teleurgesteld toen bleek dat we niet 'en garde' moesten roepen maar gewoon een simpel 'aller'. Maar dat is natuurlijk niet onoverkomelijk. Verder zou ik iedereen schermen aanraden tenzij je er heel sexy bij wilt lopen tijdens het sporten, dan kun je beter iets anders kiezen.

Hebben jullie weleens geschermd?

Misthoorn

Vuurtoren in de mist

Het heeft zo zijn voordelen om aan zee te wonen, zomers is er altijd net wat extra wind, je kunt naar het strand gaan als je daar zin in hebt en je kunt prachtige foto's maken van de haven en de zee. In de winter waait dat kleine beetje extra wind helaas nog steeds en van naar het strand gaan en mooie foto's maken komt ook niet zo veel want daar is het veel te koud voor. Daarnaast heeft het nog een groot nadeel. De misthoorn.

Voor degenen onder jullie die niet weten wat een misthoorn is: " een misthoorn is een akoestisch hulpmiddel voor de navigatie op zee. Een misthoorn produceert met een bepaalde regelmaat een luid waarschuwingssignaal, dat van verre te horen is.

Ik heb zo'n verschrikkelijke hekel aan dat ding! Hij maakt een treurig 'toooooeeeeeet' geluid. Elke tien seconden, en dat nu al bijna twee weken lang. Geloof me, dat is geen pretje. Twee weken lang eentonig ge'toeeet toeeeet toeeeet' op een lage deprimerende toonhoogte. Niet echt om vrolijk van te worden. Je hoeft 's ochtends niet eens je bed uit te komen want 'toeeeet, toeeeet', het is nog steeds mistig. Alsof mist op zichzelf nog niet treurig en triest genoeg is. Zeer mistroostig.* 

En waar hebben we dat ding eigenlijk voor nodig? Schepen mogen niet varen zonder radar, en ik kan zelf ook wel zien dat het mistig is. En als je een slimme zeeman bent ga je met dit weer niet vrijwillig de zee op. Verder heb ik gehoord dat er gisteren een stuk in de NRC stond over dat er tegenwoordig geen actieve misthoornen meer zijn**. Misschien moet ik de schrijver van dat stuk maar op andere gedachten brengen door hem een dagje bij mij thuis uit te nodigen... 

Of ik kan een brief schrijven naar de plaatselijke krant, en zien of er meer mensen helemaal gek worden van dat ding. En de vraag stellen waarom de misthoorn eigenlijk nog aan staat? Het zou me niets verbazen als dat alleen maar zo is omdat een paar oude zeelui dat zo leuk vinden klinken. Hoe dan ook, er moet iets gebeuren! Toch zou het hele probleem ook zonder geweld en krantenartikelen kunnen worden opgelost, op een hele simpele manier: Laat het weer mooi weer worden.

Ik stem voor, en jij?

*zou dat een verbastering zijn van misttroostig, net als dat potlepel, pollepel is geworden omdat dat makkelijker uit te spreken is?

** Ik weet alleen niet of het waar is, want wij hebben thuis geen NRC, en op de  site is het niet te vinden. Iemand van jullie het toevallig gelezen?

Schoenen en een open dag

Naar de opleiding journalistiek en daarna misschien -als er nog tijd over is- winkelen.

Dat was het plan, maar ik had eigenlijk in een oogopslag al gezien dat de hogeschool van Utrecht mij niet echt aanstond. Toch maar naar de voorlichting. Eerst een half uur heel erg opgepropt op een trap gestaan in een zwaar deprimerend gebouw. Toen kregen we een voorlichting van een man die al jaren in het vak zat. Zo'n journalist door wie je niet geïnterviewd wilt worden. Alles bij elkaar zijn we zo snel mogelijk het gebouw weer uit gevlucht, hebben we de verkregen informatieboekjes aan de eerste te beste prullenbak gevoerd en zijn met de bus terug naar de stad gegaan.

Daar aangekomen hebben we eerst onze tassen volgeladen met macarons en fudge bij 'trick and treats', een geweldig winkel vol lekkers. Ik zocht nog steeds schoenen, maar ik had de hoop al lichtelijk opgegeven. Toen we bij de Dolcis waren was het dan ook een verassing toen ik iets uit de opruiming stapel viste en het min of meer paste. Ik heb nog best wel een tijdje staan twijfelen, maar uiteindelijk heb ik de schoenen meegenomen. Ze waren dan wel niet warm en waterdicht, maar wel een laarsje met hak en vetertjes en dat wilde ik sowieso erg graag!

Toen we daarna door Hoog Catharijne weer terugliepen naar het station vond ik bij de Invito nog een paar schoenen. Deze weliswaar niet in de aanbieding, maar goed. Dat nemen we dan meer eventjes voor lief. Het zijn bruine Converse All Stars, maar in tegenstelling tot al mijn andere paren zijn deze wél gevoerd. Helaas zijn ze nog steeds niet waterdicht, maar als het goed is zijn ze wel lekker warm! (in de winkel en na een hele dag lopen voelden ze in ieder geval wel heel warm aan)

Verder zijn ze ook nog heel multifunctioneel want je kunt ze hoog en laag dragen. Om deze aankopen te vieren en de dag af te sluiten zijn we bij de Starbucks gaan zitten. Heerlijk! Ik geloof dat ik nog nooit twee paar schoenen op een dag heb gekocht. Maar ja, eens moest de eerste keer zijn... Toch?

Supersimpel chocoladerecept

Wat heb je allemaal nodig?

• Chocola (gebroken in blokjes)
• Cornflakes
• Muffinvormpjes
• Lepel
• Pan 
• Au bain marie pan
• Water

Je vult de pan met (warm) water en zet hem op het vuur. Hang het au bain marie pannetje er in en zorg dat de bodem het water raakt. Zorg er wel voor dat er absoluut geen vocht in het au bain marie pannetje komt want dan mislukt het. Leg daarna wat blokjes chocola in het au bain marie pannetje en laat het smelten, als het gesmolten is vul je het bij met blokjes chocola tot je voorraad chocola op is.

Als alle chocola gesmolten is voeg je handje voor handje cornflakes toe die je goed door de chocola roert met een lepel. 

Dit doe je net zo lang tot er heel veel cornflakes inzitten met een dun laagje chocola. Het ziet er dan ongeveer zo uit:

Het is een kwestie van gevoel, maar als je er op een gegeven moment nog een beetje cornflakes bij gooit en het wordt moeilijk om ze onder de chocola te krijgen dan is het ongeveer genoeg. 

Vervolgens schep je met een lepel de cornflakes-chocolademix in een cakevormpje en zet je alles in de koelkast.

Na een half uur moeten ze wel klaar zijn, en is de chocola gehard. Tijd om ze op te eten! Ik ben zo gek op deze 'chococrispies'. Ze zijn heel makkelijk om te maken en heerlijk om op te eten. Je kunt er ook nog kokos aan toevoegen of pindas gebruiken in plaats van cornflakes voor pindarotsjes.

Eetsmakelijk!

Tien dingen die je (misschien) nog niet wist over mij

bron

1. Als ik ooit een boek schrijf heb ik al een foto die op de achterkant kan. Ooit een keer heb ik deze foto gemaakt en hem sindsdien bewaard omdat ik vind dat hij perfect is voor op de achterkant van mijn (nog niet geschreven) boek. Al is de foto als ik ooit een boek schrijf natuurlijk zwaar verouderd. Hij is nu namelijk al vier jaar oud. Hmm...

2. Ik heb een hekel aan het woord 'momenteel'. Ik vind het zo'n lelijk woord. Echt héél lelijk! Ik vind veertien wel een heel mooi woord, het klinkt heel licht en vrolijk, en daarom is het ook mijn favoriete getal. Verder vind ik veel Duitse woorden heel erg mooi zoals Streichholzfresser, lucifervreter. Ook zijn er wel Engelse woorden die ik mooi vind, veel dingen die op -ious eindigen. Delicious, vicious, malicious. etc. Woorden zijn aparte maar leuke dingen. Ik heb na het lezen van Hapiness tm dan ook het boek 'the untranslatables' besteld. Een boek vol met woorden van over de hele wereld die onvertaalbaar zijn naar een andere taal. Awesome, of niet?!

3. Ik ben degene die ooit ibuprofen uitvond echt heel vaak dankbaar. Echt diegene zou op zn minst een standbeeld moeten krijgen, en een school en een straatnaam. Wat heeft diegene ons veel ellende bespaart zeg! Eigenlijk moeten we ook maar ziekenhuis naar hem vernoemen. Ik heb ook heel vaak medelijden met mensen die voor en in de middeleeuwen leefden. Ik bedoel maar, ze hadden geen pijnstillende middelen, geen ruggenprik tijden de bevalling en dat soort dingen.

4. Het is nu donderdag tien november. Als ik eenmaal inspiratie heb, ben ik niet meer te stoppen. Dit is al het derde artikel dat ik vandaag typ. Omgekeerd werkt het helaas precies hetzelfde. Als ik geen inspiratie heb is het dagenlang stil. Dan weet ik echt helemaal niets om over te schrijven, terwijl ik de volgende keer een heel artikel over zoiets als een appel typ. 's nachts en tijdens het lopen heb ik trouwens de meeste inspiratie, maar dan heb ik geen boekje bij me of geen zin om op te staan om er een te pakken. En de volgende ochtend is alles weer weg. Grr.

5. Ik vind mensen met pretogen verschrikkelijk cool. De taal die mensen met hun ogen/lichaam spreken in het algemeen eigenlijk, alleen het is leuker om naar mensen met blije ogen te kijken dan met bange ogen. Mensen krijgen volgens mij pretogen als ze met passie over iets spreken. Dat denk ik ten minste, want ik kan het nergens op internet vinden. Ik snap dan ook niet waarom er geen wikipediapagina is voor pretogen. Je zou er van alles op kunnen zetten. Een verklaring (als die er is) en de mensen met de mooiste pretogen (Dan Karaty :P). Laatst hield ik dit verhaal tegen een vriendin en die schoot in de lach. Ze zei 'Je praat met pretoogjes over pretogen'.

6. Mijn kamer is bijna altijd netjes. Ik kan alleen heel slecht tegen troep. Meestal ruim ik 's avonds in een kwartier alles op. Troep achter deurtjes maakt me trouwens niets uit. Ik heb soms dagen waarop ik alles in mijn kast prop, en deze dichtsla en me er verder niet druk om maak. Je kunt het toch niet zien. Alleen de volgende ochtend als ik mijn kast opentrek heb ik er last van.

7. Mijn favoriete vraag is 'waarom (dan)?'. Ik wil graag alles over iets weten. Zo heeft de wiskundeleraar destijds speciaal voor mij uitgelegd waarom iets tot de macht nul altijd één is. En dat terwijl ik absoluut geen intentie heb om wiskunde te studeren ofzo, en het is ook niet mijn favoriete vak. Ik wilde het gewoon weten. Ik ben geloof ik nogal nieuwsgierig van aard. Ik kan dan ook heel erg slecht tegen mensen die zeggen 'nou gewoon, omdat het zo is'.

8. Vroeger tekende ik mezelf altijd met blokjesbeugel omdat ik vond dat dat er leuker uitzag. Toen ik een beugel moest was ik dan ook bijna blij. Helaas moest ik eerst een jaar lang een buitenboordbeugel. Die zag er natuurlijk ook wel heel erg interessant uit, maar hij was pijnlijk, en als het koud werd werd dat ijzertje ijskoud en dan vroren je lippen er zowat aan vast. Maar goed, na een jaar kommer en kwel kreeg ik uiteindelijk toch nog een blokjesbeugel. Ik heb het er altijd cool uit vinden zien. Nog steeds. Nu heb ik mooie rechte tanden en ben ik alweer twee jaartjes beuggelloos. Toch vind ik blokjesbeugels nog steeds mooi, anders heb je alleen maar saaie tanden in je mond. Die blokjes zorgden met hun gekleurde elastiekjes tenminste voor wat afwisseling.

9. Afwisseling. Dat is wat ik nodig heb, ik kan heel slecht tegen eentonigheid. Ik vind dingen heel erg snel saai. Twee dagen elkaar aardappels eten is saai, een kwartier lang hetzelfde doen is saai. Daarom is een negen tot vijf baan achter een bureautje ook niet aan mij besteed. Dat is te lang achter elkaar hetzelfde doen.  Ik verveel me dan ook vaak terwijl ik iets aan het doen ben. Dat klinkt heel tegenstrijdig maar ik kan me doodvervelen terwijl ik aan het fietsen ben of terwijl ik tv kijk.

10. Op sommige momenten kom ik met hele intelligente vragen, maar op andere momenten denk je 'weet je zeker dat zij atheneum doet?' en 'is ze niet stiekem blond?'. Gelukkig bedenk ik wel vaak vlak voor ik er iets doms uitflap hoe dom het eigenlijk is, en dan moet ik heel hard lachen. Dan vragen anderen 'wat is er?' en dan vertel ik het alsnog. Zo heb ik op het punt  gestaan om te vragen 'Spreken ze in Vietnam Chinees of Japans?' en 'Ligt Utrecht in Overijssel of in Gelderland'. Jaja. En dat doet vwo. Soms heb ik ook geniale ingevingen. Zoals het moment waarop ik erachter kwam hoe letterlijk de uitdrukking 'het zit tussen je oren' eigenlijk is...

Yesterday

"Laten we van 'fair trade' een pleonasme maken"
Deze slogan zag ik toen ik gisteren naar Zwolle ging voor de open dag van Windesheim. Ik werd er op een of andere manier door geraakt. Ik moest wel even denken, wat is een pleonasme ook al weer (naar benden vallen is een pleonasme. Vallen doe je altijd naar beneden, 'naar beneden' zit al besloten in het begrip vallen, dus dat hoeft er niet extra bij vermeld te worden) maar toen ik het eenmaal wist vond ik het een geweldige reclame voor fair trade. Degene die deze slogan heeft bedacht is echt geniaal!

 Verder was de open dag van Windesheim gisteren heel erg leuk. Ik ben op de foto geweest met een dansende ijsbeer, ik heb een radiobericht geschreven en ingesproken op live radio. Verder heb ik nog iets gezegd voor de camera en heb ik voorgelezen van de autocue. ('waar moet ik naar kijken, waar is de camera?' 'Achter de autocue.' 'Ooohh') Daarna ben ik nog even de binnenstad in gegaan en heb ik bij een winkeltje dat Kunst en Klieder heet een heel leuk kaarsenhoudertje gekocht.

Toen ik weer thuis was las ik alle reacties op mijn bericht van gisteren en werd ik helemaal vrolijk. Jullie zijn heel goed in positief denken :) Kortom ik heb gisteren een hele fijne dag gehad!

Klagers

Ik heb morgen het eerste uur Duits, echt verschrikkelijk!

Nou ik moet morgen tot kwart over vier, en dan ben ik pas vijf uur thuis.

Ja, maar jij hoeft niet de hele middag te werken gelijk nadat je thuis bent.

Ik ben laat thuis en moet daarna nog huiswerk maken. 

Ik ook, want ik moet eerst weken én ik heb morgen twee toetsen.

Ja, maar  jij hebt geen gillend zusje waardoor je telkens afgeleid raakt.

Nee, maar ik heb wel ouders die de hele avond muziek luisteren.

Muziek kun je uitzetten, gillende zusjes niet.

Het lijkt wel of in elk gesprek waarin iemand iets negatiefs noemt, de ander het gelijk nog erger heeft. Ik stel me dan zo voor dat de een denkt. 'Hallo, ik heb het écht wel veel erger dan jij hoor want...'. Waarop de ander denkt, 'als ik nu een situatie noem die nog erger is dan die van haar, ziet ze misschien in dat ze het helemaal niet zo slecht heeft met haar eerste uurtje Duits'. En zo gaan we maar door. Degene die het gesprek begint wil misschien gewoon eens lekker klagen. De ander probeert datgene waarover de klager klaagt te relativeren door een situatie te noemen die eigenlijk iets erger is. Maar dit heeft niet het gewenste 'ik heb het eigenlijk toch niet zo erg effect' de klager ziet dit juist als een hele goede reden om nog even heerlijk door te gaan met klagen. En voor je het weet heb je twee mensen die de elkaar steeds dieper het dal in klagen.

Het valt me de laatste tijd gewoon op dat mensen beginnen over hun verschrikkelijke dag op het werk en bij wijze van spreken eindigen met 'jij hebt tenminste nog een moeder',  'ja, maar mijn oma is dood'. Ze maken het veel erger dan dat het is. Ik zelf ben ook wel een klager. Ik klaag over het feit dat de zon zich al bijna een week niet heeft laten zien, over de mist, over school, over huiswerk. Noem maar op. Maar op deze manier is het niet leuk meer. Het lijkt wel een wedstrijdje 'wie het hardst klagen kan'. En dat is niet de bedoeling. 

Ik ben dus ook honderd procent schuldig aan het klagen, maar nu het me opvalt stop ik vaak midden in een 'ik heb het veel slechter dan jij' gesprek en zeg; 'je hebt gelijk, dat is vervelend.' Diehard klagers voegen er dan nog aan toe 'Ja echt wel, maar weet je wat nóg vervelender is....'. En dan moet je streng zijn, je moet zeggen; 'Nee, dat weet ik niet, (en ik wil het eigenlijk ook helemaal niet weten) we kunnen het misschien beter over iets leuks hebben.' 

Nu moet ik natuurlijk nog stoppen met het beginnen van zulke gesprekken door minder (of helemaal niet) te klagen. Maar dat is nog best moeilijk. Een dag gaat misschien nog, maar een week, of een maand. Soms wil je gewoon eens lekker klagen, je ei kwijt. En soms is dat helemaal niet erg, maar als het dit soort gesprekken veroorzaakt wel. Dan beland je alleen maar in een negatieve spiraal. De enige remedie? Positief denken!

Wees dus gewaarschuwd voor dit soort 'ik heb het erger' gesprekken, herken ze, en maak er snel een einde aan. Voor het te laat is....

En om jullie vast wat oefening te geven in positief denken: Kan iemand me alsjeblieft vertellen wat er positief is aan het feit dat de zon al vier dagen niet geschenen heeft en het koud en mistig is??

Zwart, wit en rood

Hopeloze voeten

Gezocht

Hopeloze voeten zoeken mooie warme schoenen. Het liefst laarzen in een andere kleur dan zwart. Als de laarzen ook nog een vetertje en een hak hebben zijn ze helemaal perfect! Welk paar schoenen matcht mijn voeten? 

Met vriendelijke groet, mijn voeten.

Zo zou een advertentie eruit kunnen zien. Schoenen vinden is sinds ik me kan herinneren altijd al een ramp geweest. Mijn voeten waren te klein, te groot, te dun, of de schoenen te duur en te lelijk. Ik had altijd maar één paar schoenen tot ik een paar converse schoenen kocht die (met een zooltje) gewoon bleken te passen. (de neppers pas ik weer niet want die zijn te breed.) Dus kocht ik nog een paar, en nog een en nog een en nu heb ik opeens een schoenenverzameling.

bron

In de zomer is het niet zo moeilijk, ik koop twee paar slippers die ik de hele zomer een beetje afwissel en als het te koud is draag ik gewoon mijn all stars. Maar de winter... dat is een ander verhaal. Dan sterven mijn arme voetjes af als ik mijn allstars draag. Daarvoor moet je laarzen hebben, en laarzen zijn ingewikkeld. Twee jaar geleden kocht ik mijn laatste paar laarzen. Ze zijn gewoon, zwart, niet hoog, niet laag, lang en ze hebben een S-schacht. Ze zijn verschrikkelijk saai, eigenlijk niet zo warm en ik ben er totaal op uitgekeken maar nieuwe laarzen vinden is een hel.

En dat terwijl ik niet eens zo heel veel eisen heb

• De laarzen moeten een het liefst andere kleur dan zwart hebben, zwart heb ik al. Dit is op zich niet het punt waar het op vastloopt.
• Geen of een loopbare hak. Dit gaat meestal ook nog wel, al paste ik een keer geweldige schoenen met een veel te hoge hak die goed zaten, maar daar kan ik onmogelijk de hele dag op lopen.
• Ze moeten er niet te lomp zijn/te oudbollig. Lompe en oubollige schoenen passen niet bij mij, daarnaast zijn veel oubollige schoenen ook erg lelijk.
• Ze moeten lekker zitten Hier gaat het meestal fout. Ik heb maat 40/41 wat over het algemeen betekent dat maat 40 te klein is en maat 41 te groot. Vaak hou ik ook veel ruimte om mijn voeten heen over en dat loopt niet lekker. Dus ik stop  in elke schoen een zooltje zodat de schoen wat smaller wordt, en ik wat meer ruimte opvul. Ik heb nog nooit een schoen aangehad die na een keer passen perfect waren waarmee ik de winkel uit kon lopen. Echt nog nooit. Meestal gok ik er maar op dat het uiteindelijk goed komt, maar soms is dat ook niet het geval en dan heb ik dure schoenen gekocht waar ik dan later alsnog niet lekker op loop. Ik snap ook echt niet hoe mensen online schoenen kunnen bestellen, je moet ze toch eerst passen??
• De schacht mag niet te breed zijn. Als het hierboven niet al fout was gegaan dan gaat het hier wel fout. Mijn benen zijn niet zo breed, en over het algemeen zijn laarzen gemaakt voor mensen met benen die breder zijn dan die van mij, en dus hebben ze een brede schacht. Ik vind het er niet uitzien dat als je dan loopt die schacht om je been heen en weer zwabbert.
• De prijs mag maximaal 100 euro zijn.En ook hier gaat het vaak mis, de laarzen die aan bijna alle bovenstaande eisen voldoen zit over het algemeen een prijskaartje van tussen de 150-200 euro aan. Dat is iets te hoog gegrepen!
• 
  

Kortom, laarzen vinden is verschrikkelijk moeilijk en de kou is al in aantocht. Met all stars ga ik het niet redden en mijn oude laarzen vallen bijna uit elkaar van ellende. Wie helpt dit arme meisje en haar al afstervende voeten aan nieuwe laarzen?

To be continued... (gewoon omdat dat cool klinkt)

Weet iemand nog een wonderwinkel die (of wondermerk dat) laarzen verkoopt die wél aan (bijna) alle eisen voldoen? 

Wat ik vorige week allemaal deed in plaats van bloggen.

Het was toetsweek, dus ik had 'betere' dingen te doen dan blogjes schrijven. Hier zijn een paar dingen die ik heb geleerd en waar ik in mijn verdere leven nog heel erg veel aan ga hebben. *kuch*

• Zoals leren over de boeiende staat België, een verschrikkelijk moeilijk land wat blij mag zijn als het zijn 200jarige bestaan haalt.  België werd voortdurend gedumpt door iedereen, en toen Willem I België wilde helpen begonnen ze alleen maar te zeuren. Ook nu heeft België het moeilijk want ze hebben zes parlementen. Zés!  Als je in Brussel woont val je gewoon onder vier parlementen. Als dat geen niet moeilijk doen is dan weet ik het ook niet meer.
• Voor SOK heb ik geleerd over verschillend soorten bogen. Maar de toets was nogal vreemd, en mijn antwoorden waren nogal sarcastisch. 'Wat heb je behalve een pijl en een boog nodig om te schieten': 'Een pen, een papiertje, een doel, jezelf en nog vier andere dingen'. Gelukkig kon die arme oude 78jarige man dit wel waarderen want ik haalde een 7.2. 
• Voor wiskunde heb ik boeiende dingen geleerd over formules. Hele boeiende dingen. Ik ben alleen niet zo'n ster in hoofdrekenen. Ik ben helemaal niets zonder mijn rekenmachine. Meestal reken ik alles met mijn rekenmachine uit ook dingen zoals '9/2' of '0.5*3'. Deze keer dacht ik echter heel zeker te weten dan 4500 gedeeld door 100, 450 was. Jammer maar helaas is dat dus niet zo... Mijn wijze les is dus: reken ALLES na met je grafische rekenmachine!

• Voor economie wilde ik het liefste niet leren, maar Kim dwong mij dit toch te doen. De enige wijze les die ik uit het proefwerk heb kunnen trekken is: Print heel veel examenopgaven. Kies een paar uit waarvan je denkt dat je leraar ze heel cool gaat vinden. Maak de opgaven met de antwoorden erbij (zonder antwoorden weet je namelijk het antwoord niet (ik in ieder geval niet)) Wees dan zeer gelukkig met het feit dat net die ene opgave die jij de avond van te voren gemaakt hebt op het proefwerk komt, zodat je precies een 5.5 haalt in plaats van een 2. 
• Dan heb ik als laatste nog filosofie geleerd. Filosofie heeft overigens meer nut dan alle bovengenoemde vakken bijelkaar. Ik heb geleerd over vrije wil, waarom Kant geen compatibilist is, wat het consequentieargument is. Waarom we volgen Peter Strawson geen vrije wil nodig hebben voor verantwoordelijkheid en nog veel meer. (en ik hoop zo dat ik een acht haal!)

Verder had ik het druk met het lezen van mijn boek. Iedereen die lezen leuk vindt of zelfhulpboeken (à la 'The Secret') of allebei, jullie moeten echt 'Happiness tm' lezen van Will Ferguson. Ik heb hem nog niet uit, maar ik moet voortdurend hardop lachen, en dat lijkt me een goed teken. Ondanks het feit dat het zo verschrikkelijk grappig is geschreven heeft het toch een dieperliggende boodschap. En kom je tot de conclusie dat onze hele economie is gebaseerd op het ongelukkig zijn van de mens. Als we allemaal opeens gelukkig zouden zijn, zoals in het boek, stort de hele economie in elkaar. De humor is nog beter dan die van Sophie Kinsella en deze humor is uniseks. Het enige nadeel is misschien dat het alleen in het Engels is, maar ik mag hem lezen voor mijn lijst. Ik zie ertegen op dat ik het boek straks uit heb. 

Daarnaast heb ik mij vermaakt door Wordfeud te spelen met mijn oma, Risk met mijn klasgenoten (ook wel arme zielige toetsweeklotgenoten) en de schoolkrant moest ook nog af. Al met al had ik het dus verschrikkelijk druk zoals je ziet. Gelukkig heb ik wel heel erg veel nuttige dingen geleerd de afgelopen week. Want ja, ik kan natuurlijk nooit mijn diploma halen als ik niet weet hoeveel parlementen België heeft. (Vooral niet als het examenonderwerp Vietnam is...)